شهرستان فریدونشهر با مساحت 2235 کیلومتر مربع در 50 درجه و 7 دقیقه و 30 ثانیه طول جغرافیایی و 32 درجه و 56 دقیقه و 30 ثانیه عرض جغرافیایی قرار دارد. ارتفاع این شهرستان از سطح دریا 2590 متر بوده و بام ایران لقب گرفته است. این شهرستان دارای پنج دهستان با نام برفانبار، چشمهلنگان، عشایری قلعهسرخ، پیشکوه موگویی و پشتکوه موگویی، دو شهر با نام برفانبار و فریدونشهر و حدود 85 روستاست. این شهرستان در همسایگی استانهای لرستان، خوزستان و چهارمحال و بختیاری قرار دارد. در مرزبندی داخل استان نیز با شهرستانهای فریدن، چادگان و بویین و میاندشت همسایه میباشد. فریدونشهر به عنوان مرکز این شهرستان، در غربیترین نقطه استان اصفهان و در دامنه کوه‌های زاگرس، فاصله تقریبی ۲۰۰کیلومتری از مرکز استان و در دامنه قله دیدسری، در حومه جوی دیدخوی قرار دارد و توسط کوه‌های بلند، تپه تاتاشویلیو دشت واردیسقلی احاطه شده است. جمعیت این شهرستان بر اساس آمار سال 1395 بالغ بر 35600 نفر می باشد.
این شهرستان دارای متوسط دمای سالانه 11. 07 درجه سانتی گراد می باشد. رژیم حرارتی منطقه را به دو گروه گرم (بهار و تابستان) و سرد (پائیز و زمستان) تقسیم میشود. ماه‌های پر بارش در دوره سرد سال و ماه‌های کم بارش در دوره گرم سال روی‌داده است. ماه‌های آبان تا فروردین پربارش ترین و ماه‌های تیر تا شهریور کم باران‌ترین سال میباشد. میزان بارش سالانه ایستگاه 586. 25 میلی‌متر میباشد.
در تاریخ 28 اسفندماه 1358، طی تصویب‌نامه شماره 83346 شورای انقلاب، شهرستان فریدن به دو شهرستان مستقل به نام های شهرستان فریدونشهر با مرکزیت شهر آخوره بالا و شهرستان فریدن با مرکزیت شهر داران تبدیل گردید.
این شهر حدود ۴۰۰ سال پیش، بنیان نهاده شده و در ابتدا شامل ۱۹ محله، و هر محله مخصوص یک فامیل بوده‌است. بنیادگذاران فریدونشهر، از گرجی‌های زمان شاه عباس اول هستند که توسط خود او از گرجستان به ایران تبعید شدند و به دستور او عده‌ای از جنگاوران آن‌ها جهت حفظ منطقهٔ فریدن و همچنین پایتخت (اصفهان) از حملات اقوام لر و کرد در فریدن ساکن شدند. تمام گرجیانی که به فریدن رسیدند، ابتدا در فریدن، شهر افوس را بنیاد گذاردند و سپس عده‌ای از آن‌ها شهرهای «فریدونشهر (سُپِلی)» و «میاندشت (تُرِلی)» را بنیان نهادند. و همچنین عده‌ای دیگر از شهر افوس جهت حفظ دین مسیحیت در «داشکسن» -که یک روستای ارمنی‌نشین متعصب به دین مسیحیت بود- سکنی گزیدند، و نیز عده‌ای به دلایل نامعلوم آبادی‌های «آغچه» و «بوئین» را بنا کردند.
بازگشت به صفحه قبل
