دکتر پرویز صادقی میبدی، دندانپزشک و بی شک یکی از بزرگان تیراندازی با کمان ایران و چهره ای شناخته شده و ماندگار در این عرصه است. ایشان، که در اول فروردین ۱۳۳۷ در شهرستان میبد چشم به جهان گشود ، فارغ التحصیل رشته دندانپزشکی است و هم اکنون عضو هیئت علمی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان است.
وی در سال ۸۳ ، تیراندازی با کمان را در رشته کامپوند بصورت حرفه ای آغاز نمود و با داشتن استعداد و علاقه وافر به این رشته ، توانست به سرعت پیشرفت نماید و در سال 84 در مسابقات قهرمان قهرمانان مقام اول را بدست آورد و پس از آن بارها در مسابقات داخلی مقامهای اول ، دوم و سوم را از آن خود نمود.
افتخارات ایشان در مسابقات برون مرزی نیز بسیار چشمگیر است. در ۶ دوره مسابقات آسیایی در قالب تیم ایران چهار عنوان قهرمانی و دو نایب قهرمانی و کسب مدال طلای کامپوند تیمی جهان در مسابقات قهرمانی جهان در سال ۸۶ و بدنبال آن مدال برنز رقابتهای جهانی ایتالیا و مدال طلای مسافت در مالزی را میتوان از مهمترین افتخارات دکتر صادقی در رقابتهای بین المللی دانست.
ایشان همچنین به کشورهای مختلف دنیا سفر نموده که از جمله آنها دو سفر شکار در آفریقا و هیمالیا می باشد که سفر نخست ایشان به آفریقا و به دعوت یک شرکت بین المللی انجام پذیرفت که طی این سفر با استفاده از تیر و کمان خود موفق به پنج شکار گردید که یکی از شکار ها در سال ۲۰۰۸ حائز رکورد برتر شد و این سبب دعوت مجدد ایشان در سال ۲۰۰۹ و به منظور شکار در هیمالیا گردید و ۱۴ روز را با همراهان خود در برف و یخ کوهستانهای هیمالیا در کشور قرقیزستان به شکار مشغول بودند.
ایشان علاوه بر ورزش ، دستی نیز در هنر دارد و در خوشنویسی و نوازندگی ضرب دارای مهارت است. دکتر صادقی در شکل گیری خانه کمانداران نقش عمده ای ایفا کرده و هدف از تاسیس این خانه را پیشرفت تیراندازی با کمان و حمایت از کمانداران بیان می نماید و وجود نهادهای اینچنین را لازمه پیشرفت هر صنف و هر رشته ای ذکر می کند.
دکتر صادقی در گفتگو و مصاحبه ای در سال 1399 به سوالات متعددی که ممکن است در ذهن هر کسی شکل بگیرد این چنین پاسخ می دهد:
من از دوران کودکی به تیراندازی با تفنگ خیلی علاقه داشتم و به شکار می‌رفتم. در سالن‌های تیراندازی با تفنگ بادی، اسلحه‌ی کمری بادی، کالیبر ۲۲ و بعد هم تفنگ گلوله‌زنی تمرین می‌کردم تا اینکه سال ۸۳ به پیشنهاد شخصی تیروکمان کامپوند خریدم و ۲۰ روز بعد به عضویت تیم ملی تیراندازی با کمان دست یافتم. از آنجا که تیرو کمان کامپوند بیشتر شبیه تفنگ است و ماشه دارد، آن را انتخاب کردم. پس میتوان گفت پیش زمینه داشتم. رشته‌ی کامپوند به قدرت بدنی و تمرکز ارتباط دارد؛ اما برای تیراندازی با کمان ریکرو، باید از کودکی تمرین کنید تا بدنتان فرم بگیرد.
در تیراندازی با کمان چه افتخاراتی را کسب کرده‌اید؟
من ۲۰ روز بعد از اینکه کمان خریدم، وارد تیم ملی شدم و ۲ ماه بعد در مالزی با به دست آوردن مقام اول، اولین مدال آسیایی را گرفتم. در تیراندازی ۳۸ مدال آسیایی و ۲ مدال جهانی دارم که یکی از مدال‌های جهانی‌ام طلا و دیگری برنز هستند.
تیراندازی با کمان کامپوند در المپیک جایی ندارد و بالاترین مدالی که شخص می‌تواند کسب کند، طلای جهانی است. به همین دلیل سال ۲۰۰۷ که قهرمانی جهان را در کره از آن خود کردم دیگر انگیزه‌ای برای ادامه نداشتم. چرا که دیگر بالاترین قله را فتح کرده بودم. البته پس از آن برای شکار به کشورهای مختلفی رفتم و تا سال ۹۰ در تیم ملی تیروکمان حضور داشتم.
چقدر از وقت خود را به تمرین اختصاص می‌دادید که بتوانید در این مدت کم به چنین موفقیتی برسید؟ آیا در کنار آن کار دندانپزشکی هم انجام می‌دادید؟
موفقیت در رشته‌ی تیرو کمان به ۳ عامل مهم بستگی دارد. از جمله اینکه شخص باید قدرت بدنی و تمرکز بالا داشته باشد و به طور مداوم، روزانه بین ۷ تا ۱۰ ساعت تمرین کند. من حدود ۵ سال روزی ۱۰ ساعت تیراندازی می‌کردم و از آنجا که به دندانپزشکی هم بسیار علاقه دارم در مطب کار درمانی می‌کردم. در طبقه‌ی بالای مطبم هم سیبل نصب کرده‌ام و گاهی بین بیمارانم به طبقه‌ی بالا می‌رفتم و چند تیر می‌انداختم!
این انگیزه را چه‌طور در خود تقویت کردید؟
در زندگی من «نه» وجود ندارد. من معتقدم باید منفی‌ها را از خود دور کرد. شاید ۱۰ هزار تیری که انسان می‌اندازد به هدف نخورد؛ اما کم‌کم دیگر به هدف می‌زند. وقتی در ۵۰ سالگی تیراندازی را در کنار کسانی که از ۴، ۵ سالگی با رژیم غذایی ویژه و مربی تمرین کرده بودند آغاز کردم برای همه خیلی عجیب بود که شخصی با این همه گرفتاری و در این سن بخواهد تمرین را شروع کند. اگرچه کار راحتی نبود؛ اما من یا کاری را شروع نمی‌کنم یا در آن مسیر چیزی کم نمی‌گذارم.
شما در کنار ورزشکار بودن، هنرمند هم هستید. قدری از رشته‌های هنری که به آنها می‌پردازید بفرمایید.
بنده به خوشنویسی هم می‌پردازم و درجه‌ی فوق ممتاز خط را کسب کرده‌ام. در ضمن تنبک هم می‌نوازم و خواننده‌ی سنتی هستم که در کنسرت برنامه‌ی روز استاد در دانشگاه اصفهان اجرایی داشتم؛ اما خوانندگی را چندان دنبال نکردم.
ظاهراً در شکار با تیروکمان هم افتخاراتی کسب کردید. در این مورد توضیح بفرمایید.
سال ۲۰۰۷ که در کره به قهرمانی جهان دست پیدا کردم، یک شرکت که شکارچیان را به تور می‌برد از من درخواست کرد همراه آنها به آفریقا بروم و دو ماه بعد، زمانی که در ایران بودم به من اطلاع دادند که ۵ شکار برایم در نظر گرفته‌اند؛ اما گمان نمی‌کنند بتوانم همه‌ی آنها را بزنم! اما وقتی به تور رفتم تازه فهمیدند با چه کسی طرف هستند. چرا که نه‌تنها همه‌ی آنها را زدم، بلکه یکی از شکارهایم رکورد برتر را کسب کرد. پس از آن سال ۲۰۰۹ مرا به هیمالیا بردند که در مسیر قله‌ی کی۲ (دومین قله‌ی مرتفع جهان بعد از اورست)، حدود ۱۲ روز اسب‌سواری و شکار کردم. البته حدود ۶ سال است که حسم را نسبت به شکار از دست داده‌ام و فقط برای نگاه داشتن فرم بدنم به تیراندازی می‌پردازم.
چه ویژگی‌هایی باعث می‌شود یک شکار برتر شود؟
طول شاخ و بزرگی جثه. چرا که با تیروکمان شکار کردن کار بسیار سختی است و حتی مجوز این کار را بعد از امتحان‌های زیاد می‌دهند؛ بنابراین هرکسی اجازه‌ی این کار را پیدا نمی‌کند.
ورزش تیراندازی چه آثار مثبتی بر روی کار دندانپزشکی دارد؟
تیراندازی و دندانپزشکی به این دلیل که هر دو به تمرکز نیاز دارند بر روی یکدیگر اثر متقابل دارند. تیراندازی کردن علاوه بر افزایش تمرکز، سبب افزایش قدرت جسمانی می‌شود؛ بنابراین دندانپزشک مدت زمان بیشتری می‌تواند به کارهای درمانی که انرژی‌بر هستند بپردازد.
علاوه بر این‌ها من از بچگی به کوه می‌رفتم و همین حالا هم هفته‌ای ۱ یا ۲ بار به کوهنوردی یا صخره‌نوردی می‌روم. زمانی که به شکار می‌رفتم مرتب کوهنوردی می‌کردم. کوهنوردی بهترین ورزشی است که انسان را سالم و جوان نگاه می‌دارد و سبب می‌شود مانند خود کوه سخت و صبور شود. من همین حالا هم تقریباً هرروز ورزش می‌کنم. چون اگر بخواهی در سن ۶۲ سالگی کار دندانپزشکی انجام دهی، خط بنویسی و تیر بیندازی باید بنیه قوی داشته باشی و ورزش کنی.
