شهرستان نجف‌آباد با پهنه‌ای در حدود 86/2779 کیلومتر مربع سومین شهرستان پر جمعیت استان اصفهان و در مغرب استان واقع شده است. شهرستان نجف‌آباد دارای 2 بخش: مرکزی و مهردشت و 5 شهر: نجف‌آباد، گلدشت، علویجه، دهق و کهریزسنگ است و فاصلۀ آن تا اصفهان 25 کیلومتر است. شهر نجف‌آباد از شمال به شهرستان برخوار و میمه، از شرق به شهرستان اصفهان و خمینی‌شهر و از جنوب به شهرستان‌های فلاورجان و لنجان و از مغرب به شهرستان تیران و کرون محدود است. ارتفاع متوسط آن از سطح دریا حدود 1655 متر است و ارتفاعات زیادی این منطقه را در بر گرفته که عمدتاً عاری از آب و اشجار و چشمه‌سار است. جمعیت شهرستان بر اساس آمار سال 1395 بالغ بر 319500 نفر است. زبان مردم شهرستان فارسی است که البته به زبان‌های ترکی، لری، عربی و گرجی نیز سخن می‌گویند. اقلیت های مسیحی و زرتشتی نیز در این شهرستان ساکن هستند.
این شهر در زمان شاه عباس صفوی در ۲۵ کیلومتری غرب شهر اصفهان بنا شده‌است. پیش از آن، نجف‌آباد قطعه زمینی گسترده با دو رشته کوه موازی در شمال و یک رشته از کوهپایه‌های زاگرس در جنوب، دشت گسترده‌ای را تشکیل می‌داده که عده‌ای از زرتشتیان چادرنشین از فلات مرکزی ایران (یزد) در آغاز در تابستان با کوچ خود به این مکان حیواناتشان را در کوهپایه‌های شمالی می‌چراندند و تا پاییز در این‌جا می‌ماندند؛ ولی پس از مدتی رنج رفت‌وآمد همه ساله آن‌ها را وادار به اسکان در این دشت کرد. اینان در کوهپایه‌های شمالی ساکن شدند و از چشمه‌سارهای آن برای استفاده خود و حیواناتشان بهره می‌بردند. چون تابستان‌ها دچار کم‌آبی شدند به فکر حفر قنات و تأمین آب دائمی برای خود افتادند.
آب و هوای شهرستان نجف‌آباد معتدل است و تنها رودخانۀ آن، رود مرغاب است که در آبیاری زمین های کشاورزی مؤثر بوده و از جنوب شهر نجف‌آباد گذشته و در نزدیکی روستای جوزدان به زابنده رود می ریزد. جلگۀ نجف‌آباد از وسعت زیادی برخوردار است. خاک این منطقه از نوع خاک‌های نامرغوب است که اکثراً برای کشاورزی مناسب نبوده و بازدهی آن ناچیز است.
بازگشت به صفحه قبل
