دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در زمان تاسیس هیچ ساختار تشکیلاتی نداشت و در واقع پردیس دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با آموزشگاه عالی بهداری شکل می‌گیرد. با وجود این که سند منطقه هزار جریب در زمان آقای دکتر حکمی به اسم آموزشگاه عالی بهداری و بعد به اسم دانشکده پزشکی اخذ گردید، ولی در قانونی که در مجلس تصویب شد دانشگاه‌های وابسته به وزارت علوم، دانشگاه‌های مادر تعریف شدند. گرچه در دانشگاه اصفهان، دانشگاه مادر می‌بایست دانشگاه علوم پزشکی تعریف می‌شد، ولی به هرحال قانون استثنایی ندارد. به همین دلیل زیرساخت‌های ستادی دانشگاه تماما در اختیار دانشگاه اصفهان گرفت.
در آغاز کار دانشگاه علوم پزشکی، دفتر ریاست دانشگاه در ساختمان دانشکده پزشکی قرار داشت و مدتی هم در ساختمان متعلق به هلال احمر واقع در بلوار آیینه‌خانه. سپس ساختمانی در کوچه مقابل دانشگاه در خیابان هزار جریب خریداری شد که برخی واحدهای ستادی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی به آن ساختمان منتقل گردید. اولین ساختمان احداثی در پردیس دانشگاه، ساختمانی است که در عکس فوق مشاهده می شود و بعدا به عنوان سازمان مرکزی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان تعیین گردید. این ساختمان اولین توسعه و تجلی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود که با همت آقای دکتر اکبری رییس محترم وقت دانشگاه علوم پزشکی آغاز گردید. اگر به تصاویر هوایی این ساختمان دقت شود، مجموعه ساختمان به شکل آسیاب بادی است که دارای هفت پَر است.
اهدف و روند ساخت ساختمان
مهم‌ترین هدف وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی از گسترش مجموعه‌های پزشکی افزایش تربیت پزشکان و استفاده از تمام ظرفیت بیمارستانی برای آموزش و نجات دادن کشور از مشکل کمبود پزشک بود. قبل از تشکیل دانشگاه علوم پزشکی، حداکثر پذیرش دانشجو در اصفهان زیر 200 نفر بود و بعد به پذیرش 700 دانشجوی پزشکی ارتقا پیدا کرد که در نتیجه به شدت به کلاس‌های بزرگ آموزشی نیاز بود.
در سال‌های 66 تا مهر 68 با تلاش جهادی مستمر و شبانه روزی، سه سالن اصلی که در مرکز این آسیاب بادی قرار داشت و روی آن به شکل کلاه فرهنگی به رنگ فیروزه‌ای است برای کلاس‌های مهر 68 آماده شد. در تابستان 68 با یک وقفه تقریبا دوسه ساعته در هر 24 ساعت پروژه در حال کار بود. هم‌زمان با کارهای ساختمانی، تهیه و تجهیز سیستم‌های صوتی تصویری سه تالار و صندلی آنها برای آماده شدن کلاس‌ها در مهر ماه 68 در حال انجام بود. تالارها و محوطه ورودی در مهر 68 آماده بهره‌برداری شد و بعدها این سه تالار به نام‌های لقمان، ابن سینا و رازی نامگذاری گردید.
این ساختمان در روند احداث دارای یک کد در سازمان برنامه و بودجه بود، در واقع هر ساختمانی که در سازمان مدیریت برنامه کد دریافت می‌کند، اسمی هم برای آن ساختمان تعریف می شود. لذا اسم این پروژه در سازمان مدیریت "گسترش دانشکده پزشکی" ثبت گردید و هنوز هم عموما به نام ساختمان گسترش از آن یاد می‌شود که نام با مسمایی برای این ساختمان نیست و این نام فقط به دلیل دریافت کد از سازمان برنامه‌ریزی بر آن نهاده شد.
با احداث ساختمان و به دلیل فقدان سالن غذاخوری در دانشگاه علوم پزشکی، تا مهرماه سال 75 از طبقه دوم آن به عنوان غذاخوری دانشگاه استفاده می‌شد و پس از آن با افتتاح سالن غذاخوری دانشگاه کاربری آن تغییر یافت.
با توجه به این که طی سال‌های 68 تا 78 فشار پذیرش تعداد بالای دانشجو کم شده بود و تعداد اعضای هیأت‌علمی هم بیشتر شد، دیگر نیازی به استفاده از این سه تالار به عنوان کلاس درس نبود. علاوه بر آن، در سال 68 که سه تالار فوق‌الذکر ساخته شد، ساخت چهار بال دیگری که برای ساخت سالن گودبرداری شده بود متوقف ماند. در سال 74 با جمع‌بندی مشورت‌هایی که با رئیس محترم وقت دانشگاه (آقای دکتر جمشیدی) انجام شد، تصمیم بر این شد که چهار بال دیگر به جای احداث سالن، تبدیل به چهار ساختمان اداری شود و به نام سازمان مرکزی دانشگاه علوم پزشکی نامگذاری گردد.
با توجه به این که سازمان مدیریت برنامه و بود جه دیگر اعتباری برای دانشگاه تخصیص نمی‌داد و پروژه گسترش دانشکده پزشکی از نظر آن سازمان بسته شده بود، قرار شد با فروش برخی از اموال مازاد دانشگاه و استفاده از درآمدهای اختصاصی، چهار بال (ساختمان‌های 1و2و3و4) احداث گردد. پیشنهاد اداری شدن این ساختمان‌ها از طرف دانشگاه علوم پزشکی به مشاور پروژه داده شد. کار مشاور بیشتر نظارت و محاسبات سازه‌ای ساختمان‌ها بود و طراحی محوطه ها با تأکید دانشگاه این بود که نمای ساختمان‌ها به گونه‌ای باشد که با نمای فیروزه‌ای رنگ دانشکده پزشکی و گنبدهای فیروزه‌ای اصفهان هماهنگ باشد (با توجه به این که اصفهان شهر گنبدهای فیروزه‌ای نام دارد). این رنگ بعد از آن به عنوان هویت بصری و رنگ برگزیده دانشگاه علوم پزشکی انتخاب و در ساختمان‌های دیگر دانشگاه هم از این رنگ استفاده گردید.
از نیمه سال 74 ساخت این ساختمان ها به ترتیب شماره آغاز شد. ساختمان شماره یک در انتهای سال 76 و ساختمان شماره 2 در سال 1377 و در سال 78 چهار ساختمان مورد بهره‌برداری قرار گرفت و واحدهای عمده ستادی دانشگاه و معاونت پشتیبانی وقت، معاونت دانشجویی و معاونت پژوهشی و مدیریت‌های تحت نظر دانشگاه علوم پزشکی در این چهار ساختمان مستقر شدند. در سال 78 یک تابلو کاشیکاری نیز در آنجا نصب شد که در آن تابلو نام ستاد مرکزی دانشگاه علوم پزشکی نقش بسته است.
از سال 80 به بعد با توجه به اینکه نیاز به کلاس‌های 300 و400 نفره کمتر شده بود و با توجه به مقاومت دانشکده پزشکی به در اختیار گرفتن این تالارها، تصمیم بر این شد کل مجموعه سه تالار و طبقه دوم و فضای جلوی تالارها به مرکز همایش‌های علمی دانشگاه علوم پزشکی تغییر کاربری داده و با تصویب هیأت رئیسه دانشگاه از این مجموعه برای برپایی غرفه های نمایشگاهی و همایش‌ها استفاده گردد. به جرأت می‌توان گفت چنین مرکزی با این حجم و قابلیت برای برپایی همایش‌های علمی در اصفهان بی نظیر است.
این ساختمان با بهای متری 80 هزار تومان برای دانشگاه هزینه برداشت که در مقایسه با ساختمان‌های مشابه دانشگاه‌های دیگر از نظر متراژ و اتاق‌های در اختیار بزرگتر می باشد، مثل مرکز همایش‌های رازی در دانشگاه ایران. به جرات می‌توان گفت از لحاظ زیبایی و محوطه‌سازی، زیباترین سازمان مرکزی است، و مهم‌تر این که سازمان مرکزی دانشگاه علوم پزشکی داخل مجموعه دانشگاه است. از طرفی، معاونت‌هایی مثل معاونت بهداشتی، معاونت غذا و دارو و معاونت درمان که کار دانشگاهی نداشته و بیشتر مراجعات مردمی دارند در خارج از دانشگاه احداث گردید.
منابع:
- مصاحبه با دکتر علیرضا یوسفی، عضو هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، بهمن ماه 1399.
- دفتر مستندسازی تاریخ توسعه دانشگاه علوم پزشکی اصفهان