در سال 1374 در جریان ادغام 8 مورد از فعالیت های بهداشتی از قبیل واکسیناسیون و بهداشت مادر و کودک و ... بحث ادغام بهداشت دهان و دندان توسط مسؤولین وقت دانشگاه مطرح شد. ضمن مطالعاتی که در این زمینه صورت گرفت، از آنجا که اصفهان به صورت پایلوت انتخاب شد، نیاز به اقدامات وسیعی بود و در نهایت به صورت طرح کشوری مصوب شد. در این مسیر جناب آقای دکتر آذربایجانی، خانم دکتر کاویانی، خانم دکتر سیدمعلمی، خانم دکتر سیدالعسگری و آقای دکتر کمال حیدری از اصفهان برای تحقق این موضوع اقدامات شایان ذکری انجام دادند. در این طرح از مادران باردار و کودکان در هنگام مراجعات به مراکز بهداشتی درمانی معاینات بهداشت دهان و دندان منظم انجام می شد. ضمن این که برای کودکان فلوراید تراپی انجام می شد و یا در مناطقی بر حسب نیاز آب آشامیدنی فلورایدتراپی انجام می شد و یا خمیردندان های خاص به افراد داده می شد.

طرح بهداشت دهان و دندان با آموزش های لازم با هدف مراقبت از دندان آغاز به کار کرد. که این کار اغلب توسط بهداشت‌کاران دهان و دندان در روستاها و مراکز بهداشتی درمانی انجام می شد. با تصویب این طرح بحث توسعه خدمات دندانپزشکی در شهرستان‌ها اتفاق افتاد، آموزش هایی که از آموزشگاه های بهورزی شروع می شد و بعد از آموزش ماماها، پزشک، باید خدماتی برای ایجاد رویکرد دندانپزشکی جامعه‌نگر در دانشکده دندانپزشکی ایجاد می شد.

آقای دکتر فرزانه‌خو برای اجرایی کردن این طرح، با استفاده از یونیت و صندلی های مورد نیاز واحد دندانپزشکی سیار برای ارائه خدمت به روستاها اعزام شدند. این امر تا حد بسیار زیادی هزینه های بسیار بالای دندانپزشکی را کاهش می داد. مضافاً به اینکه این امر باعث کشیده شدن آموزش به بطن جامعه خصوصاً روستاها بود و این امر باعث تغییر نگرش دانشجویان و برخی از اساتید به دنداپزشکی جامعه نگر بود، یعنی چهار اصل لازم در حیطه بهداشت: عدالت، تکنولوژی مناسب، همکاری بین بخشی، مشارکت بین مردمی.

منابع:

- دکتر کمال حیدری، تیر ماه 1400

- دفتر مستند سازی تاریخ توسعه دانشگاه