گفتگو با دکتر ابوتراب نفیسی در باره آموزش پزشکی

(مصاحبه تهیه و منتشر شده در نشریه اخبار دانشگاه در دی ماه 1352)

می پردازیم به بحث پیرامون آموزش پزشکی و از استاد نفیسی می پرسیم به نظر شما علم پزشکی را چسان آموزش دهند بهتر خواهد بود و این است پاسخ به ما:

من در مورد آموزش نظرات خاصی دارم و به نظر من آموزش يك امری است ديناميك و نمی تواند حالت رکود و استاتيك داشته باشد. آموزش باید دائما با احتیاجات جهان و کشور و مخصوصا احتياجات ملی يك كشور هماهنگ باشد. ما نمی توانیم کورکورانه تابع يك سيستم آموزش خاص دنیا باشیم بلکه باید تابع سیستم خاص ایران بود. من همیشه ضرب المثل معروف لرد بیکن را در نظر داشته ام که می گوید نه چون مور باش که کورکورانه به جمع آوری دانه می پردازد نه چون کرم ابریشم باش که بدور خود پیله به تنی و به خودت اکتفا کنی، بلکه چون زنبور عسل باشی که شیره گلهای مختلف را بگیری و آنرا به عسل خودت تبدیل کنی. ما باید از همه آموزشهای متول دنیا چه شرق و غرب خوشه چینی کنیم و يك نوع آموزش که به درد این کشور بخورد انتخاب نماییم.

پیشنهاد من

من برای آموزش پزشکی طرحی به وزارت علوم ارائه دادم. براساس این طرح اولا باید وسائل همگانی همچون مطبوعات و رادیو و تلویزیون حتی به وسیله وعاظ بك آموزش عمومی به همه مردم داد، مردم را باید به کمک های اولیه پزشکی آشنا ساخت. در مرحله دوم، باید در سطح ابتدائی دانش آموزان را يك مقدار آموزش پزشکی داد. و در مرحله سوم آموزش کمک پزشکی باید در حد سال سوم راهنمایی تحصیلی انجام گردد و يك گروه را باید بصورت كمك پزشك در آورد و به روستاهائی که کمتر از ۲۰۰۰ جمعیت دارد فرستاد تا کارهای ابتدائی پزشکی را انجام دهند. و به تجربه ثابت شد که این گروه می تواند تا ۹۰ درصد از بیماریهای بومی را تشخیص دهند و درمان نمایند. البته پزشکان عمومی که تعدادشان روز بروز زیاد خواهد شد بایستی در شهركها و شهرستانها پراکنده باشند تا همگام با انجام خدمات بهداشتی و درمانی عمومی مراجعین در صورت لزوم به مراکز بزرگتر تخصصی که در شهرستانها خواهد بود راهنمائی کنند.

بدین ترتیب در می یابیم که استاد نفیسی برای آموزش پزشکی يك جنبه همگانی قائل است و معتقد می باشد که باید همه مردم کم و بیش از علوم پزشکی آگاه باشند تا بهداشت عمومی در مملکت وجود داشته باشد.