برخی از اولین اساتید و دانشیاران آموزشگاه عالی بهداری اصفهان

اساتیدی که در دوره های اول، دوم و سوم به آموزشگاه عالی بهداری راه یافتند. لازم به ذکر است که این گروه از دانشیاران همزمان با تأسیس آموزشگاه عالی بهداری اصفهان در سال ۱۳۲۵ جذب این آموزشگاه گردیدند که بعد تا درجه ی استادی ارتقاء و سپس به دانشکده ی پزشکی و داروسازی انتقال یافته اند.

 

دکتر مرتضی حکمی دانشیار تشریح و جراحی

مرتضی حکمی سال ۱۲۸۲ش در یک خانواده ی علم پرور، طبيب و با فضیلت اصفهانی به دنیا آمد. جد بزرگش مولانا علامه خراسانی به تقاضای علمای وقت از خراسان به اصفهان، جهت تدریس حکمت دعوت شد. عموی ایشان حاج میرزا محمدباقر حکیم باشی بود و عموزاده ی ایشان حاج آقا حسن حکیم که در محله ی بید آباد محکمه داشت و از اطبای سنتی بزرگ و مشهور اصفهان قبل از طب جدید بوده اند. پدر دکتر مرتضی حکمی، حکیم حاج میرزا عبدالجواد بود که ایشان هم از اساتید طب سنتی اصفهان بوده اند. دکتر حکمی تحصیلات ابتدایی و قسمتی از متوسطه را در اصفهان و قسمت دوم را در دارالمعلمین مرکزی تهران ادامه داد. او سال ۱۳۰۵ش دیپلم خود را با معدل ۲۰ اخذ کرد، تحصیلات عالیه را در دانشگاه مونپلیه فرانسه سال ۱۹۳۲م (۱۳۱۱ش) در رشته ی پزشکی به اتمام رسانید و در انترنی دانشگاه گرونبل (Grenoble) شرکت کرده و آن را به پایان برد، چهار سال بعد لیسانس حقوق را نیز از همان دانشگاه دریافت نمود. او در مجموع، بالغ بر ۱۳ سال در فرانسه، یک سال در انگلستان و ۴ ماه در آمریکا به تحصیل و تحقیق پرداخت. وی جایزه ای از مجمع طبی ایزر (Isere) بیمارستان های کرونبل اخذ کرد و به دریافت نشان آفيسيه دولاسانته موفق گردید.

 دکتر حکمی از مبارزان ملی بود و در جریان ملی شدن صنعت نفت مدتی بازداشت شده و به زندان رفت. چنان که گویند هنگام بازداشت و زندانی بودن اگر در شهر عمل جراحی دشواری پیش می آمد، دکتر حکمی را با دو نفر پلیس به اتاق عمل می آوردند و پس از خاتمه ی عمل، ایشان را به بازداشتگاه برمی گردانیدند. دکتر حکمی بعد از یک عمر خدمت به مردم اصفهان در سال ۱۳۵۹ وفات یافت و در تخته فولاد در مقبره ی خانوادگی، تکیه ی بهشتی، جنب آرامگاه حاجیه خانم مجتهده ی امین به خاک سپرده شد.

 

 

دکتر حسن قلی اوژند دانشیار تشریح

حسن قلی اوژند متولد ۱۲۸۴ش در چهارمحال و بختیاری، تحصیلات متوسطه خود را سال ۱۳۰۶ در دبیرستان دارالفنون به پایان رسانیده و سال ۱۳۰۸ در مسابقات اعزام به خارج شرکت و در همان سال با بورسیه ی دولتی به فرانسه اعزام گردید. او سال ۱۳۱۴ به اخذ دانشنامه ی دکترا از دانشگاه پاریس نایل گردید. پس از گذراندن دوره ی تخصصی زنان و زایمان سال ۱۳۱۶ و پس از فراغت از تحصیل به ایران بازگشت. دکتر اوژند پس از انجام خدمت وظیفه سال ۱۳۱۷ به سمت تصدی تیمارگاه شرق تهران در بهداري شهرداری به خدمت مشغول گردید. بعد از آن به وزارت بهداری منتقل شده و به سمت رئیس بهداری و قرنطینه آبادان منصوب گردید. بعد از آن به ریاست بهداری استان دهم برگزیده شد و در سال ۱۳۲۵ به دانشیاری بیماری های زنان آموزشگاه عالی بهداری اصفهان انتخاب گردید. از سال ۱۳۳۲ تا ۱۳۴۱ به مدت سه دوره ریاست دانشکده ی پزشکی و داروسازی اصفهان به عهده ی ایشان بود.

او علاوه بر استادی کرسی زنان دانشکده ی پزشکی و ریاست دانشکده ی پزشکی و داروسازی اصفهان، مدت دو سال عضو شورای فرهنگی شهرستان اصفهان، هشت سال عضو مؤسسه و خزانه دار جمعیت شیر و خورشید اصفهان و یک دوره عضو انجمن بهداری اصفهان بود.

دکتر اوژند در سال ۱۳۲۹ برای انتخاب اساتید خارجی جهت تدریس در دانشکده ی اصفهان از طرف وزارت فرهنگ به فرانسه و انگلستان سفر کرده و همچنین برای شرکت در کنگره ی بهداشت بین المللی در پاریس از طرف وزارتخانه مأمور گردید و از سال ۱۳۳۲ ریاست آموزشگاه عالی به عهده ی دکتر حسن قلی اوژند قرار گرفت. دکتر اوژند موفق به دریافت نشان درجه سوم سپاس از وزارت فرهنگ و بزرگترین نشان علمی فرانسه به نام «فیسیه دولاسانته پوبلیک از دولت فرانسه گردیده است.

 

دکتر مسیح جلوه دانشیار فیزیولوژی

مسیح جلوه متولد ۱۲۸۸ش در اردستان اصفهان، بخشی از تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش و بقیه را در اصفهان به پایان برد و در سال ۱۳۱۰ موفق به اخذ دیپلم علمی، از دبیرستان دارالفنون تهران گردید. سپس با موفقیت در چهارمین دوره ی مسابقات اعزام به اروپا، توانست در شهر تولوز فرانسه به دانشکده ی پزشکی راه یابد ولی بعدا به دانشکده ی پزشکی پاریس انتقال یافت و سال ۱۹۳۸م (۱۳۱۷ ش) از آن دانشکده فراغت یافت. سپس مدت دو سال در بخش پروفسور لوبری به فراگرفتن بیماریهای قلب پرداخت و پایان نامه ی خود را درباره ی تغییرات رادیولوژیکی برونژها در بیماری های قلب به خصوص بیماری میترال ارائه نمود و در نتیجه به اخذ یک قطعه مدال برنز موفق گردید. او با موافقت پرفسور لوبری و اداره ی سرپرستی به بیمارستان نشنال هارت دیزیر انگلستان معرفی و دوره ی کارآموزی تکمیلی خود را در بیماریهای قلب گذرانید و پس از فراغت از تحصیل به ایران بازگشت.

دکتر جلوه پس از خدمت سربازی سال ۱۳۲۱ در وزارت بهداری استخدام و عهده دار بخش داخلی بیمارستان عفونی شفا و نجات تهران شد سال ۱۳۲۳ به سمت ریاست بخش داخلی بیمارستان خورشید اصفهان منصوب شد و در سال ۱۳۲۵ به سمت دانشیاری بیماریهای داخلی آموزشگاه عالی بهداری اصفهان انتخاب گردید. ایشان بعد از تأسیس دانشکده پزشکی اصفهان، به دانشیاری بیماریهای داخلی آن دانشکده برگزیده شد. سال ۱۳۳۶ به سمت استادی بیماریهای داخلی انتخاب و سال ۱۳۳۹ به ریاست بخش داخلی جدیدالتأسیس بیمارستان ثریا (کاشانی) منصوب گردید. (این بخش در سال ۱۳۴۲ به بیمارستان خورشید انتقال یافت. )

فعالیت های اجرایی

• رئیس بخش داخلی بیمارستان ورامین تهران

• رئیس بخش داخلی بیمارستان شفا تهران

• رئیس بخش داخلی بیمارستان نجات تهران

• رئیس بخش داخلی بیمارستان خورشید اصفهان

• رئیس بخش داخلی بیمارستان نور )خورشید (

• عضویت در شورای دانشگاه

 

دکتر احمد میرحسینی دانشیار بافت و آسیب شناسی

احمد میرحسینی سال ۱۲۹۱ش در کرمان متولد شد و تحصیلات ابتدایی را در آن شهرستان و متوسطه را در اصفهان به پایان رسانید. سال ۱۳۱۴ در دانشکده ی پزشکی تهران پذیرفته شد و سال ۱۳۲۰ از آن دانشکده فراغت یافت. او سال ۱۳۲۵ به سمت دانشیاری بافت شناسی و آسیب شناسی آموزشگاه عالی بهداری اصفهان، استخدام و شروع به کار کرد. دکتر میرحسینی، سال ۱۳۲۹ جهت اخذ فوق تخصص در بیماری میزراه عازم آمریکا شد و در دروه ی تکمیلی در این بخش سال های ۱۳۵۳ و ۱۳۵۹ در آمریکا گذرانید و پس از آنکه دانشکده ی پزشکی جایگزین آموزشگاه عالی بهداری شد، نامبرده با سابقه ی تدریس سال ۱۳۳۷ در رشته ی بیماری های فوق، از آسیب شناسی به رشته ی بیماری های مجاری ادراری انتقال یافت و به سمت استاد و رئیس این بخش منصوب گردید.

او از سال 1336 تا 1340معاونت دانشکده ی پزشکی اصفهان، ریاست دبیرخانه ی دانشگاه اصفهان و معاونت دانشگاه اصفهان و مدیریت گروه جراحی دانشکده ی پزشکی را به عهده داشت. او در سال ۱۳۵۴ وفات یافته و در تکیه ی شهدا به خاک سپرده شد. خدایش رحمت کناد.

 

دکتر عبدالباقی نواب دانشیار شیمی

عبدالباقی نواب متولد ۱۲۹۳ ش در اصفهان، دوران ابتدایی را در همان شهر و بعد از آن ادامه تحصیلات خود را در دبیرستان سعدی اصفهان به پایان رسانید. در سال ۱۳۱۴ در دانشکده ی پزشکی تهران پذیرفته شد. سال ۱۳۲۰ شاگرد اول فارغ التحصیلان کل دانشگاه تهران گردیده، افتخار دریافت مدال درجه اول علمی ایران نصیب او گردید.

سال ۱۳۲۱ به عنوان معلم بهداشت هنرستان های اصفهان، خدمت آموزشی خود را شروع کرد. بعد از آن برای مدت چند سال نیز در آزمایشگاه انگل شناسی و شیمی دانشکده ی پزشکی تهران با سمت رسمی، اشتغال به کار پیدا کرد.

از بدو تأسیس، سال ۱۳۲۵ به عنوان دانشیار رشته ی شیمی آموزشگاه عالی بهداری اصفهان برگزیده شد و در سال ۱۳۲۹ در مسابقه ی دانشیاری بیماریهای عفونی شرکت کرده و موفق گردید. از همان زمان، دانشیار رشته ی بیماریهای عفونی دانشکده ی پزشکی اصفهان گردید. او توانست رشته ی بیماری های گرمسیری و بهداشت لندن را نیز گذرانیده و در جه ی D. T. M. and H را دریافت نماید و مدتی در بیمارستانهای پاریس و انستیتو پاستور پاریس کار کند.

 فعالیت های اجرایی

• ۱۳۳۶ استاد و رئیس بخش بیماریهای عفونی

• ۱۳۳۷ رئیس دانشکده ی داروسازی اصفهان

• ۱۳۳۹ نماینده ی مردم اصفهان در مجلس شورای ملی

• ۱۳۴۰معاونت دانشگاه اصفهان

• ۱۳۴۱معاونت دانشکده ی پزشکی اصفهان

• ۱۳۳۹ تا ۱۳۴۲ مدیرعامل سازمان خدمات اجتماعی اصفهان عضو شورای عالی پیشاهنگی

• ۱۳۵۶ رئیس دانشکده ی ادبیات اصفهان

• مدرس تاریخ قاجاریه در گروه تاریخ دانشگاه اصفهان. از شعرای قدرتمند و ریاست انجمن شعرای صائب اصفهان. از خطاطان بزرگ اصفهان. از هنرمندان موسیقی اصفهان (ساز اصلی او ویولن بود) دکتر نواب سال ۱۳۴۶ بعد از دکتر عباس فاروقی و در زمان دکتر قاسم معتمدی ریاست دانشکده ی ادبیات اصفهان را عهده دار بود. ایشان سال ۱۳۶۲ ش به رحمت ایزدی پیوست و در تکیه ی سادات بهشتی به خاک سپرده شد.

 

دکتر محمد ریاحی دانشیار تشریح

محمد ریاحی متولد ۱۲۷۷ش در شهر کرد، تحصیلات ابتدایی را در اصفهان و متوسطه ی خود را در دبیرستان دارالفنون تهران به سال ۱۲۹۸ به پایان برد و سال بعد وارد مدرسه ی طب (شعبه دارالفنون) شده و دوره ی طب را سال ۱۳۰۳ با احراز رتبه ی اول به پایان رسانید. ایشان در ضمن تحصيل طب، اکسترن و انترنی بیمارستانهای دولتی را عهده دار بوده و به درمان بیماران مشغول بود.

بعد از اینکه بیمارستان احمدیه (تهران) و دیگر بیمارستان های دولتی زیر نظر فرماندهی ارتش قرار گرفت، دکتر ریاحی با درجه ی ستوان سومی وارد ارتش شد و جزء دسته ی دوم محصلین اعزامی به مدرسه ی پزشکی نظامی به لیون فرانسه فرستاده شد و دوره ی تحصیلات پزشکی را از ابتدا شروع نمود تا توانست به دیپلم Deta Diploma طب نظامی لیون فرانسه نائل گردد. سپس در پاریس و بیمارستان وال دوگراس Waldo Geras دوره ی تخصصی جراحی عمومی را گذرانید و توانست از دانشگاه لیون فرانسه گواهینامه ی تخصصی طب قانونی را اخذ نماید.

دکتر ریاحی سال ۱۹۳۱ م (۱۳۱۰ ش ) به ایران مراجعت کرد و باسمت رئیس جراحی بیمارستان شماره ی ۳ و بعدا شماره ی ۱ ارتش در تهران مشغول کار گردید. در همین زمان ریاست بهداری نیروی هوایی را به عهده ی وی گذاشتند. دکتر ریاحی سرانجام با درجه ی سرهنگی به بیمارستان ارتش استان دهم (اصفهان ) منتقل گردید وهمزمان به سمت جراح بیمارستان خورشید اصفهان منصوب گردید. سپس به پست ریاست بهداری ارتش لشکر استان دهم (اصفهان) برگزیده شد. او سال ۱۳۲۳ طبق تقاضای شخصی از ارتش استعفا نمود.

دکتر ریاحی سال ۱۳۲۵ به سمت دانشیاری کالبدشناسی آموزشگاه عالی بهداری اصفهان برگزیده شد و سپس به دانشکده ی پزشکی منتقل و سال ۱۳۳۶ به سمت استادی کالبدشناسی موضعی مفتخر گردید.

دکتر محمد ریاحی در تاریخ 5/۵/1340 به سمت ریاست دانشگاه اصفهان منصوب شد و تا تاریخ 12/۱۲/41 عهده دار ریاست دانشگاه اصفهان بود. بعد از منحل شدن دانشگاه، به علت بیماری دستگاه گوارش و ضعف عمومی تقاضای بازنشستگی نمود و در تاریخ 27/۷/1342 بازنشسته گردید. دکتر محمد ریاحی شب دوشنبه ۱۸ ربیع الاول سال ۱۳۸۹ق مطابق با سال ۱۳۴۸ ش وفات یافت و در تخت فولاد اصفهان، تکیه ی بهشتی به خاک سپرده شد.

 

دکتر ابوتراب نفیسی دانشیار گیاه شناسی

 ابوتراب نفیسی سال ۱۲۹۳ ش در قریه ی پوده از سمیرم سفلی اصفهان دیده به جهان گشود. دوره ی ابتدایی را سه و نیم سال به اتمام رسانیده و در سال ۱۳۱۰ از دبیرستان سعدی اصفهان فارغ التحصیل شد. پس از ورود به مدرسه ی طب و دانشکده ی پزشکی تهران، توانست سال ۱۳۱۶ از آن دانشکده به دریافت درجه ی دکترای طب نایل گردد. دکتر نفیسی در امتحانات پایانی دانشکده طب به عنوان شاگرد ممتاز معرفی و به دریافت نشان درجه اول علمی مفتخر شد.

بعد از خدمت سربازی متصدی درمانگاه کازرونی اصفهان در خیابان عباس آباد گردید. او بعد از وقت اداری صبح، در خیابان حافظ اصفهان به مطب داری عصرانه مشغول گردید و در همان سالها در محل دروازه دولت، ساختمانی جهت منزل شخصی و مطب بنا نمود که هنوز باقی است.

سال ۱۳۲۵ با سمت دانشیاری رشته ی گیاه شناسی در آموزشگاه عالی بهداری اصفهان شروع به کار کرد. سال ۱۳۲۷ به دانشیاری بالینی داخلی آن مؤسسه ی علمی و بعدا با همان سمت در دانشکده ی پزشکی برگزیده شد. او در سال ۱۳۳۶ به سمت استاد رشته ی بالینی داخلی ارتقاء یافت. سالهای ۱۹۵۲ و ۱۹۵۹ م رشته ی تکمیلی قلب شناسی را در دانشگاه «هاروارد آمریکا» گذرانید. او به منظور مطالعه به ویژه در امر آموزش پزشکی و شرکت در کنفرانس های علمی به انگلستان، فرانسه، ایتالیا، سوئیس، اسرائیل، لبنان، سوریه، مصر، یونان، قبرس، آردن، اتحاد جماهیر شوروی، تونس، ليبرياء کانادا، آمریکا، پرو، آرژانتین، سوئد، اسپانیا، پرتغال، غنا، فنلاند، ارمنستان، هند، کره شمالی، ژاپن، مکزیک، برزیل، پاکستان، تایلند، چین و هنولولو مسافرت کرد. سال ۱۳۴۲ دولت فرانسه نشان Ordes Dela Sant Publique را به او اعطا کرد. سال ۱۳۴۲ که اوضاع دانشگاه اصفهان و دانشکده های آن آشفته بود به سمت ریاست دانشکده پزشکی و داروسازی و مدیریت گروه داخلی و اطفال منصوب گردید.

دکتر نفیسی در انجمن های مختلف علمی از جمله انجمن بین المللی رؤسای دانشگاه ها، انجمن متخصصان قلب شناسی (کاردیولوژها) آمریکا و انجمن پزشکان انگلستان عضویت داشته است. وی در ایران با هیئت تحریریه ی پزشکی ایران و در خارج با هیئت تحریریه ی مجله ی خاورمیانه همکاری داشته و از سال ۱۳۴۴ عضو انجمن نگارش مجله ی دانشکده ی پزشکی تهران بود.

دکتر نفیسی در ششم آذر ماه ۱۳۸۶ وفات و در باغ رضوان اصفهان قطعه ی ۱۱ بلوک ۷ در آرامگاه خود به خاک سپرده شد.

دکتر ابوتراب نفیسی از خانواده های مذهبی و پزشکی اصیل اصفهان است که جد پانزدهم او به حکیم برهان الدين نفیس بن عوض حکیم و طبیب کرمانی می رسد که در دوران الغ بیک تیموری در کرمان زندگی می کرده و به سمرقند احضار گردیده است. خاندان او فامیل خود را از سرسلسله ی ایشان، نفیسی انتخاب کرده اند.

زمان هجرت او به اصفهان را خود ایشان سال ۱۳۰۳ق(۱۲۶۵ ش) میدانست که در معیت جد ایشان حاجی میرزا ابوتراب خان نفیسی به اصفهان آمده اند و در قریه ی پوده سکنی گزیده اند. حاجی ابوتراب خان بزرگ برادر علی اکبر خان نفیسی ملقب به ناظم الاطباء طبيب معروف ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه بود.

 

تألیفات:

مشتمل بر ۳۲ کتاب و ۸۴ مقاله است که فهرست برخی از کتب در زیرارائه گردیده است.

* نشانه شناسی اعصاب

* نشانه شناسی سینه (تنفس و قلب(

* نشانه شناسی هاضمه

* سمیولوژی بیماری های اعصاب

* قلب و ریه

* سمیولوژی قلب و ریه. سمیولوژی هاضمه • اصول الکتروکاردیوگرافی. چگونه باید آموخت. انسان شاهکار خلقت

* انسان جانشین خدا در روی زمین ا. مقدمات فن و یادگیری علم پزشکی

* تاریخ علوم پزشکی تا ابتدای قرن معاصر

 * زندگی اسلام و دانش امروزی

* خواص خوردنیها و آشامیدنیها طی قرون و اعصار در بین، ملل مختلف جهان

* ترجمه کتاب من لا يحضر الطبيب و براء الساعه از ابوبکر محمدبن زکریای رازی

 * پژوهش در مبانی عقاید سنتی پزشکی مردم ایران

* بررسی نشانه ها و نوع سمی که حضرت رسول (ص) و بعضی امامان را با آن مسموم کرده اند

* تحقیق درباره مهر نبوت حضرت خاتم الانبیا(ص)

* درباره «من» و «سلوی» ۱۷ که در بیابان سینا بر بنی اسرائیل نازل شد

*عقاید سنتی مردم ایران درباره بهداشت تن و روان و درمان بیماریهای رایج در ایران.

 

دکتر ناصرقلی امیرنیرومند استاد جراحی و شکسته بندی

ناصر قلی امیرنیرومند فرزند دکتر عیسی قلی خان سال ۱۲۹۷ش در نجف آباد تولد یافته، تحصیلات متوسطه و پزشکی را در تهران سال ۱۳۲۳ به پایان رسانید و سپس دوره ی تخصصی جراحی عمومی را از دانشگاه تهران در سال ۱۳۲۷ اخذ نموده است. وی مدتی با سمت دستیاری جراحی در بیمارستان ابن سینا مشغول بوده و از مهرماه ۱۳۲۵ به بعد دانشیاری جراحی آموزشگاه عالی بهداری اصفهان را عهده دار گردید. یکی از افتخارات دکتر نیرومند شاگردی پرفسور عدل بود. ایشان بعد از ۸۶ سال زندگی، در ۱۳۸۳/۱۱/۱۱ بوفات یافته و در باغ رضوان، قطعه ی ۱۱ به خاک سپرده شد.

فعالیت های اجرایی

معاون دانشکده ی پزشکی، رئیس بخش جراحی بیمارستان نور، رئیس بخش

جراحی بیمارستان صدتخواب (مصدق یا کاشانی)

مقالات منتشر شده

- ده مقاله در زمینه های آپاندیست و پریتونیت حصبهای نگاشته که در

مجلات پزشکی روز به چاپ رسید.

عضویت در مجامع علمی کشور یا بین المللی - عضویت جامعه ی جراحان ایران

 

دکتر رحمت اله برجیان استاد کالبدشناسی و تشریح

 رحمت اله برجیان متولد ۱۳۰۲ش از اهالی بروجن است. تحصیلات ابتدایی و متوسطه ی خود را در اصفهان به پایان رسانیده و سال ۱۳۲۱ در دانشکده ی پزشکی تهران پذیرفته شد و سال ۱۳۲۷ به اخذ درجه ی دکتری پزشکی نائل گردید. وی پس از انجام خدمت وظیفه در استان فارس با سمت دستیار افتخاری در آزمایشگاه پزشکی عملی دانشگاه تهران مشغول گردید. سپس توانست در آزمون دانشیاری کالبدشناسی آموزشگاه عالی بهداری اصفهان موفق شود. او در سال ۱۳۲۹ به استخدام آن مؤسسه درآمد و از همان سال کار تدریس خود را آغاز نمود. وی علاوه بر تدریس کالبدشناسی در بخش های جراحی بیمارستان خورشید و بخش جراحی شماره ۱ بیمارستان ثریا ( بیمارستان صدتخت خواب، کاشانی ) نیز به کار جراحی مشغول بود. او با موفقیت در امتحانات رشته ی جراحی عمومی و شکسته بندی از دانشگاه تهران توانست به اخذ دیپلم رشته های فوق نائل گردد. وی سال ۱۳۳۵ دو نوبت به دانشگاه اصفهان انتقال یافته و کار خود را آغاز نمود و آذر ماه ۱۳۳۶ به مقام استادی ارتقاء یافت. سال ۱۳۳۸ در یک فرصت مطالعاتی به فرانسه اعزام، مدت یک سال در بخش جراحی پرفسور آندره سیگارو، آزمایشگاه کالبدشناسی پرفسور دل ماس به مطالعه و تحقیق پرداخت.

در خاتمه با ارائه ی تحقیقات خود در زمینه ی درمان شکستگی های ساق پا به وسیله ی پیوند استخوانی به اخذ دیپلم اسیستان اترانژه جراحی نائل آمد. در جلسه ی مورخ ۱۹۶۰ م فرانسه تحقیقات خود را در زمینه ی کالبدشناسی دستگاه اعصاب مرکزی ارائه نمود که مورد پذیرش واقع شد. دکتر رحمت اله برجیان سال ۱۳۸۲ به رحمت ایزدی پیوست.

تألیفات و ترجمه

 *راهنمای کالبد شکافی (با همکاری دکتر حکمی)

*کالبدشناسی اعصاب مرکزی

*معالجه ی شکستگی های هر دو استخوان ساق پا

 *دیسک های بین مهرهای

فعالیت های اجرایی

* مدیر گروه تشریح و تشریح رادیولوژی

* رئیس آزمایشگاه کالبدشناسی دانشکده ی پزشکی

* رئیس دادگاه اداری دانشکده ی پزشکی

*دادستان دانشکده ی پزشکی

* عضو کمیسیون برنامه و آموزش دانشجویان دانشکده ی پزشکی و داروسازی

*بازرس اداری بیمارستان های دانشگاه، سالهای ۱۳۳۷ - ۱۳۳۵

*هیئت مدیره آسایشگاه مبارزه با سرطان

*عضویت در جوامع علمی کشوری یا بین المللی

*عضو انجمن انتروپولوژیست های پاریس

 

دکتر منوچهر دانشگر چشم پزشکی

منوچهر دانشگر متولد سال ۱۲۹۸ش در شهرضا، تحصیلات متوسطه را در اصفهان و پزشکی را در دانشکده ی پزشکی تهران به پایان رسانید. سال ۱۳۲۶ به دانشیاری بیماری های چشم، در آموزشگاه عالی بهداری اصفهان به کار منصوب گردید.

فعالیت های برجسته

- اولین پیوند قرنیه چشم در اصفهان

 - پایه گذار بخش چشم در دانشگاه اصفهان

- مؤسس انجمن چشم پزشکی در اصفهان

- پایه گذار سمپوزیوم های چشم پزشکی در اصفهان

 - انجام عمل کاتاراکت به روش انجماد برای اولین بار در ایران

فعالیت های اجرایی

- مدیر گروه چشم، گوش و حلق و بینی

 - رئیس بخش چشم آموزشگاه عالی بهداری و دانشکده ی پزشکی

 - عضو کمیسیون تألیف، ترجمه، طرح و نشر کتاب دانشگاه

- نماینده ی دانشگاه در شورای پزشکی و تخصص وزارت علوم

 - عضو هیئت ممتحنه تخصص چشم پزشکی در وزارت علوم

 

منابع:

- دانشنامه دارو سازی و داروخانه داری در اصفهان، دکتر حسین یقینی، جلد دوم.

- دفتر تدوین تاریخ دانشگاه علوم پزشکی اصفهان